Ślub plenerowy na Mazurach w Osadzie Dębowo w Kiersztanowie

W tym wpisie chciałbym podzielić się z Wami moimi wspomnieniami z pewnego czerwcowego dnia, który miałem przyjemność spędzić fotografując plenerową ceremonię ślubną w Osadzie Dębowo w Kiersztanowie.

To był dzień, w którym Ola i Paweł zdecydowali powiedzieć sobie tak. Tego dnia na miejsce przyjechałem trochę wcześniej. Robię tak zawsze kiedy mam trochę kilometrów do przejechania, a poza tym mam chwilę żeby pokręcić się po okolicy i rozeznać teren. Przy okazji mogłem nacieszyć oczy okolicznymi, mazurskimi krajobrazami i uwiecznić je na fotografiach.

Zajrzałem też na salę bankietową żeby porobić trochę zdjęć detali. I tu duże zaskoczenie. Ola i Paweł zdecydowali się samodzielnie ozdobić sale – kojarzycie modny ostatnio skrót DIY (Do It Yourself). Efekt był niesamowity. Widać było włożone serducho i dbałość o każdy detal. Żywe rośliny wraz ze złotymi zdobieniami nadawały sali przytulności i ciepła.

Rozpoczynają się przygotowania do plenerowej ceremonii zaślubin w Osadzie Dębowo na Mazurach

Rozpoczynają się przygotowania – do Osady Dębowo zaczynają przyjeżdżać pierwsi goście. Ola zaczyna się malować. Ja kręcę się po okolicy i wyłapuje kadry podczas makeupu i przywitania gości. Cały czas trzymam rękę na pulsie i staram się żeby nic nie uciekło mojej uwadze – w końcu to fotoreportaż ślubny i to w plenerze, trzeba więc być wiecznie gotowym na wyciągnięcie aparatu. Podczas gdy Ola kończy się malować, ja idę zrobić zdjęcia podczas przygotowań Pawła. Tu, raczej nietypowo, Panu młodemu pomaga mama. Na końcu przygotowań czas na portret. Lubię te kadry w stylu „tuż przed”, albo „zaraz się zacznie”, w szczególności na tego typu ślubie w plenerze. W tym przypadku do pokoju przez okno wpadał snop ostrego światła. Postawiłem w nim Pawła i ustawiłem ekspozycję tak, aby odseparować go od tła. Myślę sobie, że tutaj już skończyłem.

W tym czasie Ola skończyła się malować i zaczęła ubierać suknię ślubną. Nie zawsze w tej części uczestniczę (tak było tym razem), ale muszę być blisko żeby nie przeoczyć momentu wyjścia Panny Młodej – bardzo chciałem złapać ten kluczowy, ślubny moment.

Obsługa przygotowała miejsce, w którym miała odbyć się ceremonia złożenia przysięgi małżeńskiej. A miejsce było jak z bajki. Stary jabłoniowy sad z równo przystrzyżoną, soczyście zieloną trawą. Z zielenią kontrastowały pobielone pnie starych jabłonek. Po niebie sunęły rzadkie kłębiaste, białe chmurki gnane lekkim wiatrem. A w środku tej idealnej sceny równe rzędy białych krzesełek, przed którymi postawiono te dwa najważniejsze.

Na miejsce przybywa urzędnik, który ma udzielić ślubu. Goście zaczynają się schodzić i zajmują miejsca. Zaczyna się oczekiwanie na pannę młodą. Wreszcie pojawia się i ona w pięknej sukience. Do miejsca ceremonii Olę prowadzi tata. Następuje wzruszający moment oddania córki jej wybrańców i rozpoczyna się uroczystość. Przysięga pod gołym niebem to zawsze ryzyko. Z doświadczenia wiem jednak, że obsługa sal ma zawsze w zanadrzu jakiś plan awaryjny. Natomiast jak pogoda dopisze to musi być petarda. I tak było w tym przypadku.

Wszystko się udało – Ola z Pawłem ślubowali sobie miłość i wierność podczas plenerowej ceremonii zaślubin w Osadzie Dębowo w Kiersztanowie.

Po ceremonii goście zaczynają składać życzenia nowożeńcom. To chyba mój ulubiony moment. Ulubiony, bo obfitujący w emocje, gesty, interakcje międzyludzkie. Udało mi się złapać coś niezwykle w tych czasach rzadkiego – łzy radości. Piękny moment. Następnie rozpoczyna się wesele. A z weselami mam ten problem, że ciężko mi się o nich pisze. Za to uwielbiam je fotografować. Więc może będzie lepiej, jak to wszystko sobie obejrzycie. Do innych reportaży traficie tędy.

Zapraszam na mój profil na Instagramie, gdzie na bieżąco możecie dowiedzieć się nad czym aktualnie pracuję.